* Θέματα ψυχολογίας
Το παιχνίδι αποτελεί τη «φυσική» γλώσσα των παιδιών, το πιο ισχυρό μέσο έκφρασής τους και αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητάς τους. Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, μαθαίνει, πειραματίζεται, ευχαριστιέται, απογοητεύεται και ανακαλύπτει σιγά-σιγά τον εαυτό του και τον κόσμο που το περιβάλλει. Το παιχνίδι πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό καθώς το ίδιο το παιδί το θεωρεί πολύ σημαντικό, κάτι που φαίνεται και από το πόσο πολύ απορροφάται από αυτό που κάνει.
Οι ειδικοί φαίνεται να συμφωνούν: τα σημερινά παιδιά παίζουν όλο και λιγότερο. Και με τον όρο ‘παιχνίδι’ δεν εννοούν την παθητική διασκέδαση, δηλαδή τηλεόραση, υπολογιστή και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ούτε τις οργανωμένες δραστηριότητες όπως τα αθλήματα ή τη δημιουργική απασχόληση. Αναφέρονται στο ελεύθερο παιχνίδι που προκύπτει αυθόρμητα ανάμεσα σε παιδιά χωρίς κανόνες φτιαγμένους από ενήλικες. Κι όμως, είναι αυτό ακριβώς το μη-κατευθυνόμενο παιχνίδι που έχει τεράστια οφέλη για την κοινωνική, συναισθηματική, νοητική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών. Τα πιο πολλά είναι προφανή, αλλά αξίζει τον κόπο να τα θυμηθούμε!
Η Megan Gladwell, blogger και ευτυχής μητέρα μιας κόρης, παραδέχεται ότι οι δύσκολοι ρυθμοί της καθημερινότητας την κάνουν να ξεχνά να μιλήσει στη μονάκριβή της από καρδιάς. Σ’ αυτό το κείμενο συγκέντρωσε όλα όσα θα ΄θελε να της πει και να της μάθει.
«Ζώντας στους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας, ξεχνάμε πόσο πολύ αγαπάμε τα μικρά μας! Συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι η επικοινωνία μου με την κόρη μου περιορίζεται στα «Άπλωσε την πετσέτα σου», «Τελείωσες με τα μαθήματά σου;» ή «Μην αργήσεις να γυρίσεις!».
